بیوگرافی حبیب پورسیفی

تی نما  دوره ابتدائی ودبــــیرستان را در رشت به پایان رســــــانید.ســپس برای ادامه تحصیل به تهـــــــــران عزیمت کرد و در انســــــتیتوی مربیان هنری با گرایش بازیگری و کارگـــــردانی موفق به دریافت مدرک فوق دیپـــــلم گردید. از سن ۱۲ ســالگی رویای بازیگری در او پدیدار گشــــــت و هنرپیـــشه شدن تمامی افکـــار و اندیشــه او را تســــخیر کرد. ساعتــــها جلوی عکسهای هنرمندان فــــــقید گیــــــلانی آقــــــــایان میــلانی،گرجی،نیــنا،سامی تحــصـــــــــنی،هوشـــــمند و… در نبش میـــــدان شــــهرداری مقابل هتل ساوی به تماشـــا می ایستاد.

بعـــــدها به دیدن نمایـــــشــــهای این هنـــرمنـــــدان در تمـــــاشاخانــــه گیــــــلان واقــــــع در خیـــــابان سعدی سیــــنما مولــــــن روژ رفــــــــت. اما جــــــــــرات نداشـــت عشق و علاقه وافرخود را به تئاتر با خانواده اش در میــــــــان بـــگــذارد چـــون که مادر بزرگ پــــــــدری و مادر او چـــــــنان غرق در مســـــائل مــذهبی بودند که فرصت ابراز عقیــده در این خــصوص به او داده نمـــی شــد.حبیب پورسیفی با تفکر و تفحص کودکانه؛بهترین و کوتــــاهترین راه رسیدن به تئاتر را در مدرسه جستجو کرد و با اجرای یک میــان پـــرده انـــتـــقـــادی با کمـــک هم کلاســــی خـود آقـــای رضـــازاده که بر اســــاس بـــی ســـــــوادی نوشــــــتــــه شـــــده بود توانـــــســـت توجـــه مربـــــیـان و معلــــــــــــمین را به خــــــود معطــــــــوف کنــــــــــــد. 

در سال ۱۳۳۸ جهت همکاری در رادیو گیلان هــــمراه زنده یاد احمد بدرطالعی وارد نمایــشهای رادیویی شد و به دلیل داشـــــتن صدای مناسب، توانست در نمایشهای زنده زیادی همراه دوستانش آقایان :

زنده یاد احمد بدر طـــــالعی،ســـــــتوان عابدینــــی،کـــــــــبردودکار و سایــــــرین ایـــفای نـقش نمــــاید.از ســـال ۱۳۴۰به عضــــــویت خانه جوانان درآمد و با همکاری محمد بشرا، احمد بدرطالعی ، علی حاج علی عسگری، مخـــــبر و… نمایش آقا محـــمد خان قاجـــار را به صحـــنه برد. از آن پـــــس با آقـای سید محمد رئیـــــــــس زاده آشــنا گردیـد و به مــدت شـــش سال به عنوان بازیگــــر و دکـــوراتور  در تروپ هنری خورشید گیلان فعالیت کرد.

  در گروه خورشید گیلان نمایشهای قضـــاوت دنیا،عروس و داماد قرن اتم، عمو رجب بچه شده ،تابلو موزیـــکال رویای مادر،دردســــر تلـــفن ،پیــــــرمرد و دریا… و تعدادی نمـــایش کوتاه اجرا نمود.از ســــال ۱۳۴۶به استخدام آموزش و پرورش درآمد و از سال ۱۳۵۱ وارد انستـــــــیتوی مربــــــیان هـــــــنری شد و دو ســــــــال بعد موفق شد؛ با گــرایــــــش بازیگــــــــری و کارگـــــردانی فــــــوق دیـــــــپلم هـــــــنر را اخــــــذ کند. سالــــــهای یادگیری در تهــــــــران زیر نظر اساتـــــــــید آقــــــایان ایرج زهری ،جمــــــشید شاه محمدی و… نگاه و افق هنری پورسیفــــــــی راگسترده تر کرد تا جایی که با بروز استـــــعداد در جمع دانشـــجویان انســــتیتو موفق شد در نمایشهای “نقشــــی روی چوب”نوشـــــته اینـــــگمار برگمن ،”خرمن های سوخته”نوشته رضا احـمدی،”گلــــــدونه خانوم”نوشـــــــته اسماعیل خلج به ایفای نقـــــش پرداخت.

پس از پیــــروزی انقلاب اســـــــلامی ایران به رشت منتقل و در مدرسه لشت نشاء به کار گمارده شد و همزمان دوستان تئاتری خود را در شهر رشــــــت جمع آوری کرد و نمایشهای”میکروبها”توسط فریدون مجاوریو “دست بالای دست” را با نام “ویتامارا”همراه زنده یاد احمد بدرطـــــــالعی و هنرمندان گروه آتوسا به صحنه برد.در ضمن آخرین کار جدی پورســـیفی  اجـــرای نمایـــــــش”آهــــســــته با گـــــل سرخ”نوشــــتــــه اکبــــر رادی بوده اســــت که توســـــط فرزندش حسن پورســـــــــیفی کارگردانی شد.

  حبیــب پورســــیفی به ندای زنده یاد احمد بدرطــــالعی که تصمیم داشت با طرح (مدرســـــین تئاتر) تحولی در تئاتر دانـــــش آموزی ایجاد کند لبـــیک گفـت و هـــمراه او و همیاری سایر هنرمندان کار بلد استان طرح مدرسین تئـــاتر را پیاده کردند و موفق شـدند بر کیفــــیت تئاتر دانش آموزی بیفـزایند و تئاتر دانش آموزی را در ســطح کشور مطرح کنند.در این دوره با شکوه بود که دانـش آموزان مستــعد کشف و راهی دانشکده ها شدندکه هم اکنون به عنوان سرمایه های علمی و تخصصی در تئاتر اســـتان به کار گرفته می شوند.

 با تاسیس انجمن نمایش در رشت به عــــضویت آن در آمد و حدود شـــانزده سال به عنوان رئیــــس و نائب رئیس، هدایت تئاتر رشت را در ارشــــاد گیـــــلان به عـــــهده گرفــــت.به موازات فعــــالــــیت نمایشی در آمــــوزش و پـــرورش و اداره کل فرهنـــگ و ارشــــاد اســـــلامـــی گـــــــیلان در چنــــــد ســــریال تلــویزیـــــونی و فیلمهای داستانی حضــــور پیدا کرد که بهتـــرین آنها عبارتند از:فیلم های سینمایی”ای ایران” فیلم داستانی “یاور” و “شوق خفاشان” و مجموعه تلویزیونی”شب پرسـتان” “خــنــده درمـــانی” “نامـــــــه ای برای خـــدا”، “آخریـــن نامه” ،”نـــماز بـــــاران”، “راز ســــنگ کبود”، “کوچــــک جنــــــگلی”، “آواز مه” و نمایــــــــــش های “بــــخاطر بابا نی نـواز”، “شــهر اسباب بازیها”، “هالو نباش ژنرال”،”پیر چنگی”، “ســــــــهراب شنـــبه”، “پهــــــــلوان”، “پهلـــوان کچل” “راز درخــــت مقــــــدس”، “جنــگ کور” ،”نفاق”، “آی بچــــــه ها کمـــــک کمــک”، “روباه دم زنگــــــوله” را کارگـــــردانی کرده که از این میـــــان نمایـــــش “راز درخـت مقدس” عازم جشنواره کــــشوری شــــــــد و نـــمــــایــــشـــــهای “نفــــاق”و “هالــــو نــبـــــــــاش ژنـــــــرال” مــــقام نخســــت جشــــنواره سوره را به خود اخــــتصــاص داد و نمایــــش “سهراب شنبه” توانست در جشنواره کانون ها با احراز پنج جایزه مـقام اول را تصــــــــــاحب نماید.حاصل بیش از نیم قرن تلاش و کار حبیب پورسیفی در صحنه تئاتر در واقع جوانانی هستند که با تشویق او مدارج عالیه تئاتری را طـــــی نمــــودند و اکنون ازاعضا موثر و مفید خانواده تئاتر گیلان و کشور محسوب می شوند.

حبیــــــب پورسیفی از هنرمــــــندان نام آشنای گیلانی است که همه عمر عزیزش را صرف هدایت و حمایت جوانان به خصوص دانش آموزان کرده است.او فردی مصمم، منظم و جدی در کار تئاتر است.حضور دائمی او را در تمامی عرصه های نمایش استان احساس می شود. همه کســــانی که در تئـــــاتر گیــــلان نقش دارند می دانند کــه پورســـــیفی از هــــــــیچ کوشــــــــشی برای حــــفــــظ هـــویت و افــــــــــتــــخـــــار هــــنـــری این خــــــطه دریــــــــغ نــــــــورزیـد.

حبیـب پورسیفی در رابطه با نقش جشنواره ها در تئاتر گیــــــلان می گوید: جشــــــنواره ها از چند بعد قابـــــل بررسی و تامل است. اول:فعال شدن گـــــروه های تئــــــــاتری کشـــــور اعــــم از پیشـــــکســــوتان و جـــــوانان دوم:تــــجربه انـــدوزی و یادگیـــــری و سوم:این که جشــــنواره ها مـــــکان مناســـــبی است برای معرفی جوانان پرشـــــور که در زمینه نویســــندگی و کارگـــردانی و بازیگری تلاش می کنند. ناگفته نماند که برخی نیز به محض کســــــب رتبه و امتیاز، دیگر تمایلــــــی برای یادگــــیری ندارند و چنان محو تشــــویق های موقتی می شوند که حاضر نیستند عیــــب کارهای خود را بنگرند.اگر خودبیـــنی های فردی و غرور جشنواره ای برای تعــــدادی جوان و کـــم تجــــربه بدین منوال بگذرد دور نمای زیــبایی نخواهیم داشت. البته این ایراد برای آن دسته از جوانانی که تحصیلات دانشگاهی در تئاتر را دارند کمـــــتر دیده می شود در نتیـــــجه مادامی که نمایــش های جشـــــنواره اجــرای عمـــــومی نداشته باشد،مردم با تئاتر آشتــــی نخواهــــــند کـرد.

استاد پورسیفی هم اکنون عضو شورای نظارت و ارزشیابی استان گیلان در منطقه غرب گیلان است.